U Beogradu, na prelazu 1918. i 1919. godine, došljak Stevan se zabavlja s Beograđankom Marijom i druži s njenim bratom, oficirom Martinom. Kad se ispostavi da je Stevan prećutkivao da je u svom rodnom kraju zaručen, on beži u zavičaj u kom se odvijaju sukobi pristalica Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca i njenih protivnika. Martin tamo odlazi kako bi napredovao u službi, a sa sobom, da bi je držao na oku, vodi i sestru Mariju. Odnos troje glavnih likova u ratnom kontekstu skreće u pravcu koji iznenađuje kako njih, tako i čitaoca. O svemu tome krajem 90-ih godina XX veka u bolničkoj sobi na Banjici stogodišnji Stevanov brat pripoveda jednom mladiću koji se tako upoznaje sa vlastitim poreklom koje sadrži elemente koje on nije mogao ni da nasluti. Marojević najavljuje novo doba našeg romana. U srpskoj književnosti dugo nije bilo ovako kvalitetnog i originalnog umetničkog dela. Vesna Trijić, Blic Zrelo i promišljeno štivo koje, nema sumnje, obogaćuje glavne tokove modernog srpskog romana odnosno proze generalno, jer proširivanjem tematskih i stilskih horizonata, modernim inovativnim pristupom i odbacivanjem ekstenzivnog načina pisanja, uliva nadu da (...) se rađaju novi kvalitetni autori sa osobenom poetikom kao što su nekada bili Crnjanski, Andrić ili Kiš. Zlatoje Martinov, Sveske Značajan roman prve dekade XXI veka. Nebojša Ćosić, Borba U svom do sada najboljem i najzrelijem romanu, u Žegi, Igor Marojević estetski delotvorno i stilski ubedljivo osvedočuje da sve što smo imali i imamo sa prošlošću nosi deo čovekove aure Hilda Urošević (iz recenzije)