Knjiga "Telo joge" bavi se kontekstima nastanka modernog vežbanja asana (odnosno moderne posturalne joge).

Posturalna joga, ili vežbanje joga položaja (āsana), postaje sve popularnija u savremenom svetu — praktikuju je zvezde, deo su ponude u fitnes centrima, a u nekim državama i fakultativne školske nastave. U Srbiji, joga vežbe su od strane Lekarskog društva priznate kao metoda tradicionalne medicine. Časovi joga vežbi mogu se naći na svakom koraku, pa čak i u mesnim zajednicama. Joga vežbe su postale nešto sasvim uobičajeno i njima se više ne bave samo zaljubljenici u Indiju i hinduizam, već i osobe koje žele da poprave držanje, reše probleme sa težinom, stresom i drugim problemima savremenog života.

Kako je došlo do takve eskplozije vežbanja joge? Da li su joga vežbe oduvek bile metoda lečenja, odnosno vrsta “produhovljene” gimnastike i istezanja? Da li brojne āsane koje se danas vežbaju zaista potiču iz drevnih indijskih tekstova, kao što tvrde (i često veruju) instruktori joge?

U svojoj revolucionarnoj studiji Telo joge, Mark Singlton nudi radikalno novo shvatanje joga vežbi. Singlton pokazuje, suprotno uvreženom verovanju, da zdravstvena, “fitnes” joga, kakva se danas uglavnom praktikuje u savremenom svetu (uključujući sve više i savremenu Indiju), ne proističe neposredno iz Yogasūtri ili drugih drevnih indijskih tradicija haṭha joge. Njegova iznenađujuća — i svakako kontroverzna teza — jeste da su vežbe koje se danas uobičajeno nude pod imenom “joga” zapravo ponikle u kontekstu modernog indijskog nacionalističkog pokreta, prvobitnih duhovnih stremljenja zapadne fizičke kulture (bodibildinga), ženskih gimnastičkih pokreta ranog 20. veka, socijaldarvinizma i eugenike. Analizirajući ove kontekste, Singlton nudi objašnjenje kako su moderni oblici posturalne joge, poput aštange, Ajengarove, Bikramove i “hatha” joge, postali tako popularni.