Delo koje je ispred vas ima za cilj da doprinese otvaranju arene studioznog i naučno utemeljenog, analitičkog pristupa kreiranju strategijskog okvira posebne forme interesne komunikacije, lobiranja.

Ideja vodilja je bila da se kroz više celina prikaže lobiranje kao strategijska komunikacija i približi njena primena u savremenoj demokratskoj praksi kao legalna i legitimna delatnost. Delimičnim osloncem na određene zaključke iz moje prve knjige koja obrađuje navedenu temu, ‘’Osnove lobiranja’’, u radu koji je pred vama, nastavlja se razlaganje fenomena sa ciljem da se doprinese razumevanju logike kreiranja okvira strategije lobiranja u generalnom, opštem okviru moguće primene.

Rad je organizovan u tri celine (Strategija, komunikacija, lobiranje; Primenjene lobističke strategije i Strategije lobiranja ) u kojima je sa osloncem na teoretska i praktična saznanja uspostavljena i obrađeno logička veza strategije, strategijske komunikacije i lobiranja kao posebne forme odnosa organizacije prema okruženju.

Naime, osnovna ideja vodilja u kreiranju dela, je da se funkcionalno približe i usaglase pojmovi lobiranja i strategijskog planiranja. Praktično, postavljeni cilj je da se jedna posebna vrsta komunikacije identifikuje sa strategijskim modelom upravljanja čime se omogućava profesionalno, naučno zasnovano i praksom podržano kreiranje budućih lobističkih strategija, a radi ostvarivanja što veće efikasnosti, kontrole procesa i smanjivanja neželjenih, nezakonitih i nelegitimnih formi delovanja.

U prvom delu rada, Strategija, komunikacija, lobiranje, ostvareno je okvirno definisanje opšteg pojma strategije, strateške komunikacije i lobiranja, sa uspostavljanjem istovremene interakcije i uzajamne logike primenjljivost sva tri pojma.

Drugi deo, Primenjene lobističke strategije, obrađuje primenjene modele lobističkih strategija u formama korporativnog političkog delovanja i političkog lobiranja. Prikazani su nastupi korporacija, asocijacija i ostalih formi interesnih grupa i grupa za pritisak na proces donošenja odluka, usvajanje javnih politika, izborno lobiranje i lobiranje spoljne politike. Takođe, obrađene su forme organizovanja interesnih grupa, posebno u SAD, njihova formalno pravna utemeljenost sa prikazom rezultata i strategijskog okvira nastupa u određenim lobističkim operacijama.

Treći deo, Strategije lobiranja, usmeren je na analizu strategijskog okvira interesne komunikacije sa stanovišta modela određenih primenjenih strategija lobiranja. Pri tome, obrađeni su modeli koji mogu imati univerzalni pristup, ali i određeni karakteristični, kao recimo za lobiranje u određenim građanskim inicijativama ili lobiranje u međunarodnim institucijama. U završnom delu je razrađena metodologija opšte strategija interesne komunikacije, sa prikazom modela STAP, koji je, zbog njegove univerzalnosti, moguće, uz ugradnju određenih specifičnosti vezanih za organizaciju ili polje delovanja, primeniti kako u unutrašnjem lobiranju, tako i u fazi pripreme lobističkog zahteva prema profesionalnim zastupničkim firmama.

Motiv rada na ovom delu je da se oblast interesne komunikacije, javnog zagovaranja interesa, zastupanja ili lobiranja, opšte rečeno, delovanje interesnih grupa, kroz aktivnosti različitih formata grupa za pritisak, bar delimično osvetli i otvori za razmatranje, kako prema stručnoj, tako i najširoj zainteresovanoj publici.