Ljubav - čudesna harmonija tela i duše u kojoj svaki uzdah osećamo kao inspiraciju za život.
Ljubav, kao glavni i neposredni motiv u senzualnoj zbirci poezije pod nazivom “Tri kruga ljubavi”.

Milica Šojić se već sa prvom zbirkom poezije ispoljila kao istinski pesnik ljubavi i osećajnosti, kao pesnik živopisne reči koga pokreću emocije i koje ona izražava izazivački i krajnje otvoreno. Kao istinski pesnik ljubavi oslobođen svega onog što se može smatrati opšteprihvaćenim ili kanonskim. Njena poezija zaokupljena je osećajnošću, ona počiva na osećanjima, i iz osećanja grana svoje misli. Kroz prizmu osećanja, ova mlada pesnikinja slika svoj svet, gradi svoje akorde, i šapatom doziva čitaoca kazujući mu pesmu o lepom, plemenitom, uzvišenom ...

Struktura Miličinih pesama, u koju se ulivaju brojne i duge i kratke rečenice, omogućila je pesnikinji da unutar stihova uvrsti brojne konstatacije, sudove, nagoveštaje, zaključke, između i van kojih je vrlo malo teksta. Naime, kao da čitamo parataksični niz kraćih ili dužih promišljanja koja stupaju u međusobni kontekst, što doprinosi osobenom kvalitetu pesničkog postupka ove pesnikinje.

Njena poezija je čista ljubav, obučena u svetlosne forme stihova koji kada se međusobno dodiruju, nastaje muzika od Betovenovih do Bramsovih melodija, uzdišući u harmoniji čarobne frule Mocarta.

Drugim rečima, Milica je stvorila poeziju kao slikoviti putopis o lepotama ljubavi i življenja, i konačno - poeziju koja se čita uz neku laganu muziku i čašu dobrog vina.

"...Valcer se čuje,
Aplauz ga prati;
Mnoštvo ljudi stoji
Na ivicama prostranstva...

Žena u plavoj haljini se osmjehuje
Dok se kupola zlatna
Podiže i dostiže
Nebeske visine

Miris prostoriju ispunjava
U središnjem dijelu
Nema nikoga,
Ali odjekuje bat koraka...

To smo ti i ja
Iz prošlosti stižemo,
Kroz sadašnjost;
Taj valcer koji ćemo odigrati
Otključaće nam budućnost;..."