Smrt Smail–age Čengića predstavlja epski spev Ivana Mažuranića, koji je nastao na osnovu stvarnih istorijskih događaja kako bi, na najverodostojniji način, opisao život turskog osvajača, silnika i tiranina, Smail–age Čengića, koji je činio bezdušno nasilje nad Crnogorcima.

Pomenuti spev sastoji se od pet pevanja – Agovanje, Noćnik, Četa, Harač i Kob, koja zajedno pričaju o osveti hrabrih Crnogoraca nad agom. Ta osveta dovela je do propasti celog carstva, utemeljenog na nasilju i pljački. Patnju, bedu i potčinjenost Južnih Slovena pod Turcima Mažuranić slikovito pokazuje, ističući junaštvo i borbu koje rezultira padom slavnog age i njegovog carstva. Sasvim jasno u epu ističe svoje stavove i ideale, odnosno slobodu i osvetu potčinjenih. Budući da se radnja odigrava u kratkom periodu, u epu je ona predočena na veoma zgusnut način, te zbog toga ne saznajemo puno o likovima koji se pominju u delu.

Čitaoci se sa njima upoznaju tek u trenutku kada oni deluju, dok potpunu karakterizaciju vide jedino u liku Smail–age Čengića. Čitajući ovo delo, čitalac podržava piščeve namere, što je odličan manifest Ivana Mažuranića, jer tokom opisivanja radnje i likova ne zadržava distancu, bojeći delo svojim emocijama. Služeći se obiljem stilskih figura, autor predočava jednu nabijenu pesničku sliku koja oslikava njegova osećanja i promatranja o datom epu, dok bogatstvu jezika doprinose brojni turcizmi i biblijski izrazi.

Smrt Smail–age Čengića, u formi epa, na najbolji način čitaocima predočava čovekovu nužnost za najvišim idealima, za čovečnost i slobodu, čineći ovaj ep dostojnim vrha naše književnosti.