Želeći da proučim društvo, a pogotovo laičko društvo, tokom dva značajna veka feudalizma, hotimično sam istraživanja sproveo u skučenom okviru jedne male oblasti. Naime, metoda regionalnih monografija omogućava direktan pristup ljudima, ne izdvajajući ih iz njihove sredine, omogućava da se izbliza prati istorija porodica i imetaka, da se u isti mah proučavaju različite aktivnosti i ustanove i uoče veze između njih. Samo ta metoda može da bude priprema za velike sinteze i poznato je do kakvog je napretka već dovela u Francuskoj geografiju i, u oblasti srednjovekovnih proučavanja, istoriju političkih kneževina ili gradova.

Nedavni radovi iz oblasti društvene istorije ohrabrili su me u nameri da je primenim, pa sam pokušao da oživim u XI i XII veku čitavo stanovništvo jedne oblasti, vlastelu i sveštenstvo, seljake i trgovce. Odabrao sam makonski kraj jer je značajno delo preminulog Deleaža o seoskom životu u Burgundiji pre XI veka predstavljalo čvrstu polaznu tačku i umnogome olakšalo prethodna istraživanja. Još jedan razlog ovog izbora jeste što u makonskom kraju istoričar feudalnog društva ima izuzetno retko preimućstvo da može da koristi kartulare iz X veka i, shodno tome, upozna pretke ljudi i pređašnje oblike institucija koje proučava.Nisam želeo da unapred precizno ograničim prostor svojih istraživanja. Naime, ni klima, ni tlo, ni izgled ljudskih staništa ne ocrtavaju oko sadašnjeg makonskog kraja jasne granice; u Burgundiju, Bresu, lionski kraj, oblasti kraj Loare prelazi se kroz skoro neosetne promene. A što se tiče nekadašnjih okvira političke geografije, učinili su mi se jednako proizvoljni kao i današnji.