Egoizam predstavlja jedan od praktičkih fenomena koji se nalazi u središtu reprodukcije moderne društvenosti! Pokušaj objašnjenja i argumentovanja ove tvrdnje čini osnovni sadržaj ove knjige. Na samom početku, može se primetiti da egoizam, kao važna determinanta svakodnevnog života, nosi, hegelovski rečeno, određenu poznatost, odnosno izvesnu transparentnost i u pogledu tzv. laičke svesti. Sa druge strane, pored toga što višestruko prožima moderni život i prisutan je u raznim modalitetima u okviru predstava pripadnih polu-reflektovanom stavu ,,svakodnevne svesti”, egoizam se kao problem nalazio i u središtu pažnje naučnog razmatranja. U nastojanju da se objasne bitni aspekti tog fenomena, problematika egoizma istraživana je u okviru brojnih naučnih disciplina. Pomenimo ovde samo analize u oblasti filozofije, psihologije, sociologije i ekonomske teorije. Egoizam se najčešće pominje u kontekstu vrednovanja (ocenjivanja) vlastitih ili tuđih postupaka koji pripadaju raznim formama društveno-praktičkog života.To vrednovanje ima važno mesto u interpersonalnim odnosima (porodica, prijateljstvo, profesionalni odnosi, etc.), a ponašanje koje se smatra egoističkim nužno povlači sa sobom reakcije okoline. One se mogu kretati u širokom rasponu (od prezira i osude, preko opravdanja do pohvale). Pomenuta činjenica vrednosnog ocenjivanja upućuje na to da je, u prvom redu, reč o ocenjivanju moralnog tipa, u okviru kojeg se vrednuje moralna dimenzija nečijeg postupka ili moralni karakter neke osobe u celini. Upravo tom svojom moralnom konotacijom fenomen egoizma nesumnjivo ima relevantnost za etiku kao filozofsko-praktičku disciplinu, tj. njen je neosporni predmet istraživanja. Tu relevantnost potvrđuje i činjenica široke zastupljenosti razmatranja ovog problema u etičkim delima, kao i u brojnim istorijama etike.