Prva knjiga Sretka Kalinića „Zemunski klan – ko je ko“, novo, dopunjeno izdanje!

Sretko Kalinić (47), jedan od najbolje čuvanih zatvorenika u Sedmom paviljonu požarevačke „Zabele“, gde izdržava kaznu od 40 godina zatvora zbog zločina zemunskog klana i pomaganja posle ubistva premijera Zorana Đinđića, posle 12 godina provedenih u samici, napisao je knjigu „Zemunski klan - ko je ko“. 

On je odlučio da potpuno ogoli zemunski klan i da prvi put javnosti otkrije ko su ljudi najmoćnije mafijaške organizacije na Balkanu, koja je bila pod pokroviteljstvom tadašnje vlasti. Glavni egzekutor zemunskog klana tvrdi da 80 odsto ekipe, koja je bila pod komandom Dušana Spasojevića zvanog Duća i Mileta Lukovića zvanog  Kum, čine cinkaroši koji su zaslužni za raspad ovog klana. Na koricama knjige je čuvena poternica MUP-a, koja je raspisana za članovima zemunskog klana 12. marta 2003. godine neposredno posle ubistva premijera Zorana Đinđića, a Kalinić je iznad fotografija članova klana svojom rukom ispisao ko su izdajnici.  

Kalinić opisuje ubistva braće Šljukić, Zorana Uskokovića Skoleta, Todora Gardaševića, Jovana Guzijana Cunera i otkriva da je odbio da likvidira najpoznatijeg Srbina, iako mu je za njegovu smrt bila ponuđena cifra koja se navodno ne odbija. Najpoznatiji stanovnik „Zabele“ navodi da je Dušan Spasojević političarima tadašnjeg režima u milionima evra plaćao svoje bahaćenje i dozvolu za trgovinu drogom. U bastion zemunskog klana u Šilerovoj 38-40 u Zemunu, kako navodi, nedeljno se od prodaje heroina sa novosadskih ulica slivalo oko 50.000 evra, dok je sa beogradskih ulica stizao iznos od čak 200.000 evra. Dušan Spasojević Duća je od klinaca koji su „preko“ uradili zlataru za svega 150.000 nemačkih maraka otkupio nakit i satove, koji su tada vredeli oko pet miliona nemačkih maraka. Nakit i satove je delio i kapom i šakom političarima, njihovim ženama, sudijama, inspektorima, doktorima i drugim uticajnim ljudima među kojima je, kako tvrdi Kalinić, bio i Zoran Đinđić. 

Kalinić otkriva da je u Šilerovu najčešće dolazio Čedomir Jovanović. 

- Došao je oktobar 2000. godine i Dušan se uveliko pripremao da sjebe Miloševića, uz Čedu i Đinđića. Čeda je stalno dolazio u Šilerovu na dozu koksa i da malo pojača kućni budžet. Teško je proceniti ko je alaviji - Čedina njuška ili džep. Mada mislim da je za nijansu ipak njuška bila željnija koksa i ostalih opijata. Jebiga, bio je pod velikim stresom, pa je morao frizirati glavu, a posle toga se opuštao tako što se kadio na foliju. To je takozvani gore-dole tretman.  Danas se na Čedomiru vide nuspojave toga, jer napada ljude na ulici i neodaziva se na sudske pozive. Živi i dalje u prošlim vremenima, misli da je nedodirljiv i bogomdan. Klima glavom kao i ranije, mada sad malo više - piše Kalinić u knjizi u kojoj ima puno humora i dogodovština „zemunaca“.  

Kalinić je napisao dva otvorena pisma damama koje su od ranije poznate srpskoj javnosti. Jedno je namenjeno Ćićolini Čabraji, njegovoj prijateljici i supruzi nekadašnjeg člana zemunskog klana Miloša Simovića, zvanog Derpe Glavati, koji je 8. juna 2010. godine pokušao da ga ubije na jezeru Rakitje u Zagrebu. Drugo je napisao Ani Simić, ženi ubijenog Cvetka Simića, koja je u Specijalnom sudu u Beogradu, kako tvrdi, posle pritisaka i pretnji nekadašnjih prijatelja njenog muža lažno svedočila da su njih dvoje bili u ljubavnoj vezi i optužila ga za brutalnu likvidaciju svog supruga, čiji su trup i noge nađeni u zagrebačkom jezeru Jarun.