"U čemu je specifikum umetnice Ružice Sokić? U njenom umetničkom biću kao da su ravnopravno egzistirala dva izraza – glumački i spisateljski! Tako monografija Ružica Sokić predstavlja zbir njenih "znakova pored puta" koje je, brižljivo zapisujući, ostavljala da joj se ne zagubi trag.

Ružica je iz svoje romansirane autobiografije Strast za letenjem povadila značajnije delove, sledila svoj unutrašnji glas. Tako je nastala okosnica njene nanovo sročene životne priče, ili njenog životopisa, romana toka njene svesti. Približava se glumicama koje su u vrhu po broju intervjua. Pronašao sam 230 intervjua, što u ličnoj dokumentaciji, što u dokumentaciji Pozorišnog muzeja. Čini se da su pojedini novinari, u trenucima kada im je ponestajalo tema, pronalazili u Ružici zahvalnog sagovornika. Ona je zapitana, zaokupljena pitanjima glume, pozorišta, ali i šireg konteksta društveno-političkog.

Uvek ima svoj komentar na sve mene našeg uzburkanog, nemirnog i teško razumljivog političkog života ovih prostora. Jedinstvena celina je priča o njenih pet monodrama. Monodrama je posebna pozorišna forma, ali u njenom pozorišnom životu ima vidno mesto, pa ona daje suptilne odrednice tog specifičnog pozorišta jednog glumca i publike. Podstaknuta uspehom monodrame Tebi, moja Dolores Saše Božović u kojoj se stapaju dve izvorne emocije – emocija lekarke, majke, velikog borca i čoveka osetljivog za sve ljudske patnje, i glumačke emocije, toj ratnoj ispovesti je dala glumački izraz, nadogradila i uputila brojnom auditorijumu, preko 450 puta.

Otvorenost Ružice ka drugim, potreba da komunicira sa publikom, ali u epistolarnoj formi, uočljiva je u prepisci koju ona brižljivo vodi preko stranica TV revije. Ta epistolarna forma ne samo da otkriva otvorenu, mladu, senzibilnu glumicu, već daje sliku našeg društva 1968. godine kada smo bili – otvoreniji jedan prema drugom, bliži. Tu je neposredna, iskrena, jezgrovita, mudra... Ružica Sokić je, kako to nedvosmisleno izbija iz knjige, glumica domaćeg pisca, što ilustruju činjenice iz repertoara, ali i njeno glumačko uzdizanje, jer nema glumačkog odrastanja bez domaćeg repertoara. Tekstovi Aleksandra Popovića uokviruju njenu putanju, označavaju prvu tačku ali proslavu pedesetogodišnjice." - autor