Knjiga koja udara direktno u glavu snagom i brzinom pank-rok pesme.

Objavljen istovremeno u Hrvatskoj i Srbiji pre čitavih petnaest godina, prvi roman Vedrane Rudan na spektakularan način predstavio je književnoj publici ovu idiosinkratičnu i izuzetno popularnu spisateljicu. Knjiga koja udara direktno u glavu snagom i brzinom pank-rok pesme postala je instant-bestseler u regionu, a jedinstven književni glas Vedrane Rudan nešto je po čemu je sve do danas poznata, voljena i čitana, premda i prečesto osporavana.

Neobična junakinja i naratorka ovog kratkog i ubitačnog romana je istinska autsajderka nad svim autsajderima, antiheroina po definiciji, usamljena žena u pedesetim godinama života. Tonka Babić, vrsta Vedraninog alter-ega, leži u krevetu pred televizorom i, proždirući ogromne količine omiljene čokolade dorina, iz stranice u stranicu ove hiperdinamične proze u glave čitalaca uliva ogromne količine vitriola, sirove energije i urnebesnog humora. Ali takođe, što je svakako najvažnije, istine.

A istina koja nas je zatekla na stranicama prvenca Vedrane Rudan od one je vrste koja može biti izgovorena jedino u dahu, bez pauze, te bez najmanje dlake na jeziku. Sve o čemu Tonka Babić / Vedrana Rudan u knjizi Uho, grlo, nož govori, brblja, tračari, vrišti, preti, upozorava i svedoči ostalo je, nažalost, relevantno do današnjih dana.

Stoga valja nam mnogo puta iznova čitati ovaj kratak, ubitačan i urnebesno zabavan roman. Pored toliko toga drugog, on nam uverljivo dokazuje da, eto, ponekad izuzetan komercijalni uspeh i visok književni kvalitet žive u srećnoj harmoniji.