Knjiga Moj rat protiv rata: Rimski dnevnik jugoslovenskog ambasadora tokom NATO bombardovanja Srbije i Crne Gore je autentično diplomatsko svedočanstvo.

Knjiga je prvo objavljena 2006. na italijanskom jeziku, pod nazivom La mia guerra alla guerra. Ovenčana je italijanskom nagradom „Francesko Alcator“ za najbolju knjigu objavljenu na italijanskom jeziku u konkurenciji autora iz mediteranskih zemalja.

Pozicija Miodraga Lekića u Rimu 1999. godine je izuzetno složena. Od svih tadašnjih članica EU SR Jugoslavija zadržala je diplomatske odnose samo sa Italijom i Grčkom. Na našeg diplomatskog predstavnika pao je, zbog toga, veliki teret. Na distanci od Miloševićeve politike, Lekić je istovremeno i protivnik agresivnog delovanja Severoatlantske alijanse. U tim nezahvalnim okolnostima on pokušava da deluje u skladu sa svojim liberalnim i humanističkim uverenjima. Svoju poziciju obrazlaže na način razumljiv zapadnoj javnosti, zastupajući interese države i svih naroda Srbije i Crne Gore.

Knjiga Moj rat protiv rata počinje uvodnim poglavljem koje obuhvata period od 23. oktobra 1998. do marta 1999. godine.

U njemu Lekić komentariše specifične diplomatske i političke pripreme za otpočinjanje bombardovanja. Rasvetljava do pojedinosti sve što se dešavalo u Rambujeu, posebno ističući finalni ultimatum koji niko ne bi mogao da potpiše. Potencirajući na njemu, Lekić ogoljava da je pravi cilj NATO političara i komandanata bio ne da pronađu mirno rešenje, već da bombardujući suverenu zemlju u srcu Evrope bez odluke Saveta bezbednosti pokažu svoju svetsku dominaciju.

Dnevnički deo prati svaki dan tokom trajanja NATO agresije, da bi određeni zapisi na kraju pokrivali i leto 1999. godine. Time je knjigom obuhvaćeno i raspoređivanje jedinica KFOR-a na Kosovu i Metohiji, drama oko dolaska ruskog kontingenta i pojavljivanje prvih svedočanstava o zločinima OVK posle povlačenja Vojske Jugoslavije.