Rukopis Miodraga Milanovića, uključujući i izvanredno važan pogovor, podeljen je na šest celina.

Prva i najveća, nosi naslov Srpska plemena Sarmata, jer su oni, po mišljenju autora, narod od koga moderni Srbi vode poreklo. U sedam poglavlja opisan je njihov istorijski put, način života i kultura, kao i sarmatska preplitanja sa Skitima i Slovenima.

Drugi deo, Etnogeneza Srba, podeljen u pet poglavlja, opisuje nastanak srpske nacije i daje objašnjenja značenja srpskog imena.

Treće poglavlje, intrigantnog naslova Srbi i Rimsko carstvo, obrađuje kulturno- civilizacijski prostor današnje Srbije u antičkavremena, narode koji su tu živeli i nkihove veze sa Srbima. Detaljno su opisane i provale Sarmata na teritoriju Rimskog carstva.

Četvrti i peti deo knjige, Rano hrišćanstvo i Srbi, te Antička Srbija, sledi uglavnom proces hristijanizacije Srba od vremena apostola Andreja,na prostoru istočne Evrope i Balkana. Ovde autor, na osnovu relevantnih istorijskih činjenica, prati sled događaja i način na koji je stara vera kod Srba, politeizam, zamenjena hrišćanskim monoteizmom; valja istaknuti ranohrišćanski karakter srpske civilizacije na koji ukazuje autor. I u novoj veri pojavili su se sveti ljudi – konjanici i ratnici: sv. Đorđe, sv. Dimitrije i arhanđeo Mihajlo, koji štite hrišćanske konjanike.

Poslednje poglavlje, pogovor, daje iscrpnu hronologiju srpske istoriografije od samih njenih početaka, pre više od četiri veka. Zašto je ovo važno? Zato, što je u pitanju istoriografija i istoričari koju naša „oficijelna“ istorija namerno prećutkuje i zaobilazi, kao da srpska istorija počinje sa Ilarionom Ruvarcem i njegovim istomišljenicima.

Reč je o izvanredno bogatoj građi koja mora biti pomno proučena i prevrednovana. U pitanju je izuzetno istorijsko i kulturno- civilizacijsko nasleđe koje mora biti izvučeno na svetlost dana. I u tom smislu, na stranicama koje slede, očekuje nas susret sa izvanredno zanimljivom srpskom prošlošću i njenim starim vekom.

Velimir M. Marković