Rukopis prvog romana pronađen u zaostavštini profesora istorije Jevrema Petkovića (1930‒2014), objavljen je 2014. u beogradskom izdavačkom preduzeću Altera books pod naslovom Začetnici i ugasnici/ Rodoslov dečaka iz sna. Prvo izdanje te knjige je rasprodato.

Drugi rukopis iz Petkovićeve zaostavštine je roman Preskočena generacija ‒ Hronika jedne beogradske porodice (2017). Osobenost ovog romana je ukrštaj žanrova. Preskočena generacija je hronika tri generacije bogate srpske građanske porodice Pavlović, koja je živela u Novom Sadu i Beogradu (najstariji novosadski zapis je iz 1876). Pri tom je Petkovićevo delo i satirični roman ‒ kritički tretman komunističkog režima u Jugoslaviji. Lajtmotiv razdoblja (1944‒1968) je piščevo saznanje da za uspešno ostvaren život pojedinca, sa zanemarljivim izuzecima, nisu bile presudne lična darovitost i trudoljubivost nego pripadnost partiji na vlasti.

Verodostojno je opisana ostrašćena aktivnost mladih partijskih kadrova na Filozofskom fakultetu u Beogradu ‒ Nikole Miloševića na Grupi za čistu filozofiju i grupe aktivista na Grupi za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik (1952‒1960). Osobeno je viđenje likova „disidenata” iz Simine 9a (Borislava Mihajlovića Mihiza, Vojislava Đurića, mlađeg, Živorada Stojkovića, Dejana Medakovića, Miće Popovića i njihovog zaštitnika Dobrice Ćosića) i studentski protest u Beogradu 1968. Petkovićevo delo ima i sižejne tokove koji pripadaju kriminalističkom romanu ‒ najistaknutija predstavnica druge generacije Pavlovića Natalija, žena tamnoljubičastih očiju i junonskog stasa je dvostruki obaveštajac (Secret intelligence service, Ozna i Udba) ‒ i erotskom romanu (incestuozna veza četrdesetpetogodišnje Natalije i njenog sedamnaestogodišnjeg rođenog bratanca Marka i druge erotske veze likova romana).

Likovi su ostvareni na osoben način: deset članova porodice Pavlović su realistični likovi, ali su plod piščeve fikcije. Najuži krug najbližih prijatelja porodice Pavlović su likovi iz stvarnog života i u romanu su predstavljeni svojim verodostojnim imenom, prezimenom, ličnom i radnom biografijom (Aleksandar Deroko, Ivanka Deroko, Svetozar Radojčić, dr Siniša Tasovac, Svetislav Mandić, arh. Aleksandar Sekulić i drugi). Likovi „disidenata” koji su 1947. i 1948. živeli u delu oduzetog stana Izabele Ristić, udovice generala vojske Kraljevine Jugoslavije u Siminoj 9a, osobeni su tok romana, kao i grupa profesora Beogradskog univerziteta (Vojislav Đurić stariji, Velibor Gligorić, Dimitrije Vučenov, Radomir Aleksić, Mihailo Stevanović, Vido Latković, Miroslav Pantić, Radmila Lala Marinković, LJubomir Tadić, Dragoljub Mićunović, Gojko Subotić i drugi), političke i javne ličnosti (Josip Broz, Peko Dapčević, Milovan Đilas, Slobodan Penezić Krcun, Stevo Žigon, LJubiša Ristić i drugi.).

Jevrem Petković je i u ovom romanu reprezentant takozvanog beogradskog stila pisanja.