Priča o najsevernijim Srbima, onima koji su živeli i još uvek žive u okolini Sentandreje u Mađarskoj, može se videti i kao prepoznavanje tačke u kojoj se spajaju emocija Koštane Bore Stankovića i muzička fraza Džimija Hendriksa. Neobičan put Mitketovih dukata od Vranja na jugu, pa do Pečuja i Kalaza na severu, u ovom kaleidoskopskom romanu, ispripovedan je kao niz paralelnih istorija. Različita obličja u kojima se Stankovićeva Koštana javlja među kalaškim Srbima, otkrivaju se kroz romanesknu potragu za svemoćnom formulom muzičke fraze "Lerjano, prejano", za misterijom stihova koji trepere u obzorju maternjeg jezika, na koncu, za rasutom, neuhvatljivom i nespoznatljivom emocijom ljubavi.. Okosnicu romana "Tinja Kalaz" čini priča o presađivanju Stankovićeve Koštane u Kalaz, gde živi junakova kuzina koja je u mladosti igrala tu ulogu u jednoj školskoj predstavi. Sada se oživljavaju uspomene i sprema se nova verzija. Junak odlazi u Vranje u potrazi za tragovima prave Koštane, to jest Malike Eminović, po kojoj je Stanković formirao lik svoje drame. U međuvremenu se i u Kalazu odigravaju paralelni događaji, te se ista radnja razvija na četiri nivoa, a oko njih autor razvija panoramu svog rodnog sela, oživljava i izmišlja likove i događaje iz prošlosti Kalaza. Vraća se do prve polovine 20. veka, dokle dopire sećanje najstarije generacije u selu. Iza toga se pak otvaraju dimenzije ranijih epoha, pa traganje doseže u najdalje slojeve mita i legende. Pred čitaocem se ređaju različite fascinacije, fleš-bekovi, porodične i mesne istorije, a bliža i dalja prošlost Kalaza sagledana je i u stvarnim i u fantastičnim dimenzijama, predočena, dakle, sredstvima realističkog i dokumentarnog, odnosno nadrealističkog i humorističkog pripovedanja.